Wysoką porażką Sarmaty 1:5, zakończył się mecz o mistrzostwo IV ligi z aktualnym wiceliderem Gryfem Kamień Pomorski. Mimo, iż wynik meczu był wyraźnie niekorzystny dla Sarmaty to przebieg gry wcale nie zapowiadał dla Sarmaty tak niekorzystnego rezultatu.
Już w 1' meczu „zakotłowało się” w polu karnym Gryfa i Sarmata był bliski uzyskania prowadzenia. Jednak podczas strzału głową przez Wojciecha Guźniczaka został on „zahaczony” pięścią przez obrońcę Gryfa i piłka zamiast „wylądować” w bramce odbiła się od poprzeczki i wyszła na róg a zawodnik „wylądował” za linią bramkową obok bramki Gryfa i musiał skorzystać z pomocy medycznej. Była to pierwsza i jak się później okaże nie jedyna sytuacja w tym meczu, gdy decyzje podejmowane przez sędziego Karola Kierzkowskiego były, lekko mówiąc, co najmniej kontrowersyjne.

Zawodnicy Sarmaty mieli do niego pretensje za nie zasygnalizowanie pozycji spalonej przy dwóch pierwszych bramkach strzelonych przez zawodników Gryfa. Również przy czwartej bramce sędzia nie przerwał akcji gdy zawodnik Sarmaty był faulowany (ściągany za koszulkę), natomiast odgwizdał faul i wskazał na rzut karny, gdy w tej samej akcji w chwilę później to zawodnik Sarmaty faulował. A już pokaz swojej dominacji „bohater” tego meczu pokazał w  drugiej połowie kiedy odesłał na trybunę z ławki trenerskiej trenera Sarmaty Tomasza Surmę, człowieka, który nigdy nie przeklina, który (a znam go wiele lat) mógłby być wzorem postawy „fair play”. Jego „przewinieniem” było to, że odważył się powiedzieć pod adresem sędziego cytat:”jesteś tak blisko a nie widzisz”, po akcji rozgrywającej się tuż obok trenera, gdy najmłodszy w drużynie Sarmaty 17- letni Wojciech Guźniczak został uderzony łokciem przez jednego z rywali. Sędzia tego meczu był tak uważny, że jedną z żółtych kartek ukarał nawet, nie tego zawodnika, który popełnił przewinienie.
I chociaż Sarmata stworzył w przeciągu całego meczu liczne sytuacje bramkowe to jednak nie potrafił ich wykorzystać i zwycięstwo Gryfa, tego dnia wyjątkowo skutecznego, stało się faktem i było zasłużone.

ďż˝rďż˝dďż˝o: własne, estan52